Bolt Action and Red Army and Warlord Games 16:12
🇬🇧 Today I finished a repainted model of a Red Army soldier carrying a banner — of course, he couldn’t forget his beloved PPSh.
🇵🇱 Dzisiaj skończyłem przemalowywany model czerwonoarmisty niosącego sztandar, oczywiście nie mógł zapomnieć swojej ulubionej pepeszy.
Bolt Action and Germany and Warlord Games 20:12
🇬🇧 Today I managed to finish the famous German Tiger — Panzerkampfwagen VI, probably the most iconic German tank of World War II. Built in a total of 1,355 units, it caused chaos wherever it appeared, and was operated by tank aces such as Wehrmacht’s Otto Carius and SS’s Michael Wittmann. The tank was never the most-produced armored vehicle of the German Third Reich. Around 6,000 Panther tanks were built — not to mention the numerous Panzer IVs or Stug assault guns. Nevertheless, it’s the Tiger that became legendary.
🇵🇱 Dzisiaj udało mi się skończyć słynnego niemieckiego Tygrysa – czyli Panzerkampfwagen VI, prawdopodobnie najsłynniejszy niemiecki czołg z okresu II wojny światowej. Zbudowany w ilości 1355 sztuk wszędzie gdzie się pojawił siał zamęt, a walczyli na nim tacy czołgiści jak as Wehrmachtu Otto Carius czy as SS Michael Wittmann. Czołg nigdy nie był najliczniej wyprodukowanym pojazdem pancernym wojsk niemieckiej III Rzeszy. Samych Panter zbudowano około 6,000 sztuk, nie mówiąc o czołgach typu Panzer IV czy działach pancernych typu Stug, mimo wszystko to Tygrys przeszedł do legendy.
Summary:
– A very fine Tiger model from Warlord Games.
– There are no numbers because I misplaced them somewhere — besides, I had no idea where to put them anyway.
Podsumowanie:
– bardzo ładny model Tygrysa od Warlord Games.
– nie ma numerów, bo je gdzieś zapodziałem, zresztą nie miałem pomysłu gdzie je umiejscowić.
Gods of War: Togo and Marthians 22:16
🇬🇧 In recent days, I finished painting Martian models for sci-fi scenarios within the historical game Gods of War: Togo. The Martian models are still available HERE. All of them have been magnetized to make transportation alongside the rest of the Togo miniatures easier. All that’s left is to arrange a game where the Martian forces launch an attack near the small village of Gdynia, only to be repelled by the combined forces of Tsarist Russia and Imperial Germany — or perhaps somewhere in the Far East near Port Arthur, where they clash with the joint forces of Tsarist Russia and the Land of the Rising Sun.
🇵🇱 W ostatnich dniach skończyłem modele Marsjan do scenariuszy science fiction, w historycznej grze Bogowie Wojny: Togo, modele Marsjan są cały czas dostępne TUTAJ. Wszystkie one zostały zmagnetyzowane, by móc łatwiej je transportować z resztą miniaturek do Togo. Pozostaje tylko umówić się na grę, gdzie siły Marsjan zaatakują w rejonie małej wsi Gdynia, gdzie zostaną odparte przez wspólne siły carskiej Rosji i cesarskich Niemiec, lub gdzieś na dalekim wschodzie w pobliżu Port Artur spotkają się z połączonymi siłami carskiej Rosji oraz Kraju Kwitnącej Wiśni.
Bolt Action and Red Army and Warlord Games 23:25
🇬🇧 On Monday evening, I managed to paint a Soviet tank desant team — the so-called tankodesantniki. Twelve soldiers, mostly armed with submachine guns — the famous PPSh — and a DP-28 light machine gun. In Bolt Action, such units are rarely seen, but I aimed for versatility so they could also be useful in the Chain of Command system. I still have plenty of Red Army soldier models to paint — and even more to strip so I can repaint them a bit better.
* translation to English done with help of ChatGPT.
🇵🇱 W poniedziałkowy wieczór udało mi się pomalować drużynę desantu czołgowego Armii Czerwonej, czyli tzw. oddział tankodesantników. Dwunastu żołnierzy uzbrojonych w większości w pistolety maszynowe, czyli słynne pepesze (PPSz) oraz lekki karabin maszynowy DP-28 . W grze Bolt Action raczej rzadko widuje się takie oddziały, ale uniwersalnie celowałem również, by byli użyteczni w system Chain of Command. Przede mną jeszcze sporo modeli żołnierzy Armii Czerwonej do pomalowania i jeszcze więcej do zmycia by pomalować ich trochę lepiej.
Games Workshop and Middle-Earth and Minas Tirith 23:59
🇬🇧 Some time ago, I managed to assemble and paint this beautiful Gondorian manor produced by Games Workshop. The model is truly stunning, and as the publisher claims (and I believe it), it can be combined with other Gondor terrain sets.
🇵🇱 Jakiś czas temu udało mi się skleić i pomalować ten piękny dwór Gondoru produkcji Games Workshop. Model jest naprawdę ładny i jak twierdzi wydawca (w co wierzę) można go łączyć z innymi zestawami terenów dostępnych dla Gondoru.
Games Workshop and Middle-Earth 22:23
🇬🇧 Some time ago, I managed to finish a set from Games Workshop titled Ruins of Middle-Earth. These excellent ruins make a great addition to any table set in Arnor or Gondor — or in lands long lost by Men.
🇵🇱 Jakiś czas temu udało mi się skończyć zestaw od Genialnego Wydawcy nazwany przez nich Ruins of Middle-Earth. Świetne ruiny uzupełniające dowolny stół dla Arnoru i Gondoru, czy również terenów które dawno temu zostały stracone przez ludzi.
Bolt Action and Fallout: Wasteland Warfare and Inne and Tereny do Gier 22:25
🇬🇧 In recent days, I managed to finish a ruined house from Terrains4Games, on license from Eskice Miniatures. The ruins are perfect for systems like Bolt Action or Fallout: Wasteland Warfare.
🇵🇱 W ostatnich dniach udało mi się dokończyć zniszczony domek od Tereny do Gier, na licencji od Eskice Miniatures. Ruiny nadają się idealnie do systemów takich jak Bolt Action czy Fallout Wasteland: Warfare.
🇬🇧 Last weekend, together with a group of friends, I visited Prague. This time we took the train there and returned by Flixbus. A definite mistake was buying new shoes instead of taking my mountain hiking ones after all, Prague is a city built on many hills along the Vltava River. For the first time in a very long time, I walked so many kilometers on foot.
The start of the sightseeing was great, but later I suffered due to poorly broken-in shoes — and to be honest, I’m still limping a bit. This time I visited places I hadn’t been to before, like the TV tower and the Jewish cemetery right next to it in Žižkov. Of course, that day we also checked into the hotel and then took public transport to the Vietnamese SAPA center — a place filled with everything and nothing. Literally everything was there — all kinds of services, cafés, warehouses, shops. It’s an interesting place, although personally I prefer to focus on Czech cultural heritage when I’m in the country. Still, the Vietnamese community has become deeply rooted in Czech society, and you can find them in many places, not just SAPA. We returned to the hotel crossing a railway bridge. After getting off at the wrong stop, we returned to the hotel, and after freshening up, we headed to a place serving kebabs, pizza, and Pilsner, where the friendly staff offered generous portions. And that was it for Friday.
On Saturday, we headed through Vyšehrad to the Church of Saints Cyril and Methodius, then crossed the Vltava River to enjoy an excellent meal at Restaurace Mlynská. We saw the Memorial to the Victims of Communism, various sculptures, and explored a variety of sites — most of them are documented in the photos below. I could barely walk, but I still managed to make it to the end.
On Sunday, we left the hotel at 9:15 and headed for breakfast — of course — at Restaurace Mlynská. Afterwards, we continued exploring Prague, visiting, among other things, the monument to politicians ignoring the people, the John Lennon mural, and the Old Town Square. We spent our final moments there at the Švejk pub, which was full of quotes from the book. Eventually, we had to make our way to Florenc station, from where we took the bus back to Wrocław.
* – translation to English done with help of ChatGPT.
🇵🇱 W ostatni weekend w gronie przyjaciół odwiedziłem Pragę, tym razem była to wycieczka koleją w tamtą stronę, powrót odbył się Flixbusem. Błędem było zdecydowanie się na zakup nowych butów, zamiast wzięca takich do chodzenia po górach – w końcu Praga to miasto położone na wielu wzgórzach nad Wełtawą. Pierwszy raz od bardzo długiego czasu pokonałem tyle kilometrów pieszo.
Początki zwiedzania były super, ale potem cierpiałem z powodu złego, nierozchodzonego obuwia i w sumie do tej pory kuleję. Tym razem odwiedziłem miejsca, których wcześniej nie odwiedziłem jak wieżę telewizyjną, cmentarz żydowski tuż obok tej wieży bo na Żiżkowie. Oczywiście tego dnia odwiedziliśmy hotel po czym pojechaliśmy komunikacją miejską do wietnamskiego centrum SAPA – obfitującego we wszystko i nic. Dosłownie było tam wszystko – wszelkiego rodzaju usługi, kawiarnie, magazyny, sklepy, ciekawe miejsce, chociaż osobiście wolę w Czechach patrzeć na czeski dorobek kulturowy. Nadal Wietnamczycy wrośli w Czechy w ten czy inny sposób i można ich spotkać w wielu miejscach, nie tylko w SAPA. Przechodząc mostem kolejowym po pomyleniu przystanków wróciliśmy do hotelu, gdzie po odświeżeniu wybraliśmy się do lokalu z kebabem, pizzą i Pilsnerem, gdzie sympatyczna obsługa serwowała obfite porcje. I to by było tyle na piątek.
W sobotę ruszyliśmy przez Wyszehrad na cerkiew Cyryla i Metodego, po czym przekroczyliśmy Wełtawę by trafić na świetne jedzenie do Restauracji Młyńskiej. Odwiedziliśmy pomnik ofiar komunizmu, różne rzeźby i zwiedzanie tego czy tamtego – większość z tych miejsc jest udokumentowana na poniższych zdjęciach. Ledwo chodziłem, ale mimo wszystko ustałem do końca.
W niedzielę opuściliśmy hotel o 9:15 i udaliśmy się na śniadanie do a jakże, Restauracji Młyńskiej, po czym zwiedzaliśmy dalej Pragę odwiedzając m.in. pomnik polityków olewających ludzi, mural Johna Lenona czy Rynek. Tam spędziliśmy ostatnie chwile w pubie Szwejk, z licznymi cytatami z książki. Koniec końców musieliśmy wyruszyć na dworzec Florenc, skąd wracaliśmy autobusem do Wrocławia.
Armia Czerwona and Bolt Action and Red Army and Warlord Games 22:52
🇬🇧 One more heavy machine gun for the Red Army, although I’m considering repainting the white uniforms to a different color, as they won’t quite fit the setting of Festung Breslau. Anyway it’s done.
🇵🇱 Jeden ciężki karabin maszynowy do Armii Czerwonej więcej, chociaż zastanawiam się czy nie przemalować białych kombinezonów na inny kolor, bo do Festung Breslau będą średnio pasowały. Mimo wszystko jest ukończony.
Prague 00:51
🇬🇧 I dedicate this post to the heroes of our southern Slavic neighbors — the Czechs; both civilians and resistance fighters involved in Operation Anthropoid, which aimed to eliminate a representative of the German occupiers — the Protector of Bohemia and Moravia, Reinhard Heydrich (may he rot in hell). This act brought about harsh reprisals which, while not unusual in Nazi-occupied Poland, marked the greatest German atrocity of World War II in the Czech lands.
Our neighbors remember what happened — near the Orthodox Church of Saints Cyril and Methodius, where Czech soldiers made their last stand, there is a pub dedicated to them. This time, together with my friends, we managed to visit Krcma u Parasutistu — the Paratroopers’ Tavern — a place with excellent food and a warm, family-like atmosphere, serving Czech cuisine. Yes, we are living in the present, and it’s worth mentioning this place despite the martyrology surrounding it.
The next day, we entered the crypt where the last defenders of the monastery made their final stand — poisoned with gas, flooded with water, they fought to the last breath. Facing capture, they took their own lives. The only one captured died en route to the hospital. This, unfortunately, was what German law and order looked like in occupied Europe.
In retaliation, around five thousand Czechs were murdered — members of the Sokol organization, residents of Lidice and Ležáky — children, women, and men regardless of age, as well as probably others whose stories I don’t even know due to lack of access to all sources.
* – English translation done with help of ChatGPT.
🇵🇱 Poświęcam ten wpis bohaterom naszych południowych, słowiańskich sąsiadów – Czechów; cywilom oraz żołnierzom ruchu oporu zaangażowanym w operację Anthropoid, która miała na celu likwidację przedstawiciela niemieckiego okupanta – protektora Czech i Moraw Reinharda Heydricha (niech się smaży w piekle). Wiązało się to z represjami, które w okupowanej przez Niemcy Polsce nie były niczym nadzwyczajnym, w Czechach była to największa niemiecka zbrodnia II wojny światowej.
Nasi sąsiedzi pamiętają o tym, co się wydarzyło i w pobliżu prawosławnego klasztoru Cyryla&Metodego, gdzie czescy żołnierze stawili walkę do śmierci istnieje pub im poświęcony. Tym razem w towarzystwie moich przyjaciół, udało się wejść do pubu Krcma u Parasutistu czyli Karczma Spadochroniarzy – lokal z świetnym jedzeniem i rodzinną atmosferą, serwujący czeską kuchnię – tak, żyjemy teraz i warto wspomnieć o tym lokalu, mimo martyrologii tego miejsca.
Weszliśmy dzień później do krypty, gdzie ostatni z osaczonych w klasztorze obrońców stoczyli swój ostatni bój – podtruwani gazem, zalewani wodą walczyli do ostatniego tchu kiedy w obliczu pojmania odebrali sobie życie, jedyny pojmany zmarł w transporcie do szpitala. Tak niestety wyglądała niemiecka praworządność w Europie czasów okupacji.
W ramach zemsty wymordowano około pięciu tysięcy Czechów, członków organizacji Sokół, mieszkańców miejscowości Lidice i Lezaki – dzieci, kobiety i mężczyzn niezależnie od wieku oraz zapewne tych, o których nawet nie wiem, bo nie znam niestety wszystkich źródeł.
Summary:
– Lidice, Lezaki and murdered Czech patriots – we will never forget as a Poles who visited this place!
– I still believe that nowadays, Europeans of different nationalities should learn their history based on the truth — even if it’s painful — and that includes young Germans. Not to blame them for their grandparents’ actions, but to make sure such things are never repeated. It’s better to shake hands and share a beer than to shoot at each other.
– For my part, the only thing I can say is this: yes, I like the Germans I’ve met — and I’ve met a wide range of people, like Alex and Andreas, with whom I drank beer and played WFB, or incredibly empathetic people like Natalie and Isabel, with whom I had the pleasure to work.
– My great-grandmother was Austrian or German — I don’t know if I’ll ever find out for sure, though I’d love to, just out of curiosity. Still, I feel entirely connected to Polish nationality and culture.
Podsumowanie:
– Lidice, Leżaki i zamordowanych czeskich patriotów – nie zapomnimy jako Polacy, ja i Ci co ze mną byli!
– cały czas uważam, że obecnie Europejczycy różnych narodowości powinni uczyć się swojej historii w oparciu o prawdę, nawet jeśli jest zła i dotyczy to też młodych Niemców, nie by ich obwiniać o czyny dziadków, tylko by tego nie powtarzać. Lepiej sobie podać rękę i napić się piwa, niż do siebie strzelać.
– z swojej strony jedno jedyne co mogę napisać, to tak – lubię Niemców których poznałem, a poznałem bardzo różne osoby, jak Alexa i Andreasa z którymi piłem piwo i grałem w WFB czy np. mega empatyczne Natalie czy Isabel z którymi miałem przyjemność pracować.
– moja prababcia była Austriaczką albo Niemką, nie wiem czy się kiedykolwiek dowiem, chciałbym z czystej ciekawości, mimo tego czuję się związany wyłącznie z Polską narodowością i kulturą.
tancreddebeauville
Tancred’s Tabletop Tales 