🇵🇱 W tym roku przypada 615. rocznica jednej z największych bitew średniowiecznej Europy – Bitwy pod Grunwaldem, stoczonej 15 lipca 1410 roku.

Choć w podręcznikach mówi się o starciu wojsk polsko-litewskich z Zakonem Krzyżackim, w rzeczywistości armia dowodzona przez króla Władysława Jagiełłę była prawdziwą koalicją narodów wschodu i południa Europy. U boku Polaków i Litwinów walczyli także:

– Rusini (chorągwie smoleńskie),

– Tatarzy (oddziały Złotej Ordy pod wodzą Dżalal ad-Dina),

– Czesi (w tym oddziały najemników pod wodzą Jana Sokoła z Lamberka),

– Mołdawianie oraz niektórzy Ślązacy.

Wielonarodowe siły zostały zjednoczone pod berłem króla Władysława Jagiełły, władcy Polski, ale z pochodzenia Litwina – niegdyś wielkiego księcia litewskiego.

Po stronie Zakonu Najświętszej Marii Panny – czyli Krzyżaków – walczyło liczne rycerstwo z Niemiec, Austrii, Francji, Anglii, a także część księstw śląskich i czescy najemnicy wspierający stronę krzyżacką.

Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk Korony i jej sojuszników, a wielki mistrz Ulrich von Jungingen poległ na polu walki. Jednak mimo militarnego triumfu, politycznie zwycięstwo to nie zostało w pełni wykorzystane – najważniejsza twierdza zakonu, Malbork, nie została zdobyta i pozostała pod panowaniem Krzyżaków.

Bitwa pod Grunwaldem to symbol współpracy wielu narodów Europy Środkowo-Wschodniej przeciwko ekspansji militarno-religijnej państwa zakonnego. To także przypomnienie o złożoności naszej historii i o tym, że zwycięstwo na polu bitwy nie zawsze przekłada się na sukces polityczny.

🇬🇧 This year marks the 615th anniversary of one of the greatest battles in medieval Europe — the Battle of Grunwald, fought on July 15, 1410.

Although textbooks often describe it as a clash between Polish-Lithuanian forces and the Teutonic Order, in reality, the army led by King Władysław Jagiełło was a true coalition of Eastern and Southern European nations. Alongside Poles and Lithuanians fought:

– Ruthenians (regiments from Smolensk),

– Tatars (Golden Horde units under Jalal ad-Din),

– Czechs (including mercenaries under Jan Sokol of Lamberk),

– Moldavians, and some Silesians.

These multinational forces were united under the crown of King Władysław Jagiełło, ruler of Poland and originally a Lithuanian — formerly Grand Duke of Lithuania.

On the side of the Order of the Teutonic Knights, there fought numerous knights from Germany, Austria, France, and England, as well as parts of the Silesian duchies and Czech mercenaries supporting the Teutonic side.

The battle ended in a victory for the Crown and its allies, and Grand Master Ulrich von Jungingen was killed on the battlefield. However, despite the military triumph, the victory was not fully capitalized on politically — the most important Teutonic stronghold, Malbork, was not captured and remained under Teutonic control.

The Battle of Grunwald stands as a symbol of cooperation among many Central and Eastern European nations against the military-religious expansion of the Teutonic state. It also serves as a reminder of the complexity of our history — and that victory on the battlefield does not always translate into political success.