Tancred’s Tabletop Tales

🇬🇧 On Friday, Damian and I played two really nice games — both went great. Then, the worst day of my life began.

I was supposed to meet my cousin and his girlfriend later, but first, I went home to drop off my miniatures. When I got there, I started looking for my cat, Bafik — one of my three cats. I checked the bathroom first, then searched around the flat (which is quite big), and went back to the bathroom again… only to find Bafik lying on the floor. I think he had been hiding there, trying to find a quiet place.

When I looked at him, I could tell something was terribly wrong — he was weak and crying softly. I immediately ran with him to the nearest veterinary clinic. We spent two hours there while they checked his blood and temperature — both were dangerously low. They told me that more detailed tests were needed, and recommended I go to another clinic equipped for that.

At the second clinic, they ran more examinations. I agreed to a blood transfusion and left him at the hospital overnight. It was his best chance, and I truly believed he could make it. The report even said the transfusion was successful.

Trying to distract myself and hold onto some hope, I started assembling a model church around 2:00 a.m. — I couldn’t sleep. A few hours later, around 7:00, I began cleaning, then went shopping and came back home. Finally, I went to bed around 11:00 after being awake all night.

Around noon, the phone rang. The vet said there were complications. I was terrified. Not long after, they called again — Bafik’s heart had stopped, and they couldn’t bring him back.

🇵🇱 W piątek razem z Damianem zagraliśmy dwie naprawdę udane partie — obie poszły świetnie. A potem zaczął się najgorszy dzień mojego życia.

Miałem się później spotkać z kuzynem i jego dziewczyną, ale najpierw wróciłem do domu, żeby zostawić figurki. Kiedy tam dotarłem, zacząłem szukać mojego kota, Bafika — jednego z trzech moich kotów. Najpierw zajrzałem do łazienki, potem przeszukałem całe mieszkanie (które jest dość duże), i ponownie wróciłem do łazienki… tam właśnie znalazłem Bafika leżącego na podłodze. Myślę, że schował się tam, szukając spokojnego miejsca.

Gdy na niego spojrzałem, od razu wiedziałem, że coś jest bardzo nie tak — był słaby i cicho miauczał. Natychmiast wybiegłem z nim do najbliższej kliniki weterynaryjnej. Spędziliśmy tam dwie godziny — sprawdzali mu krew i temperaturę, obie wartości były niebezpiecznie niskie. Powiedzieli, że potrzebne są dokładniejsze badania i zalecili, żebym pojechał do innej kliniki, lepiej wyposażonej.

W drugiej klinice przeprowadzono więcej badań. Zgodziłem się na transfuzję krwi i zostawiłem go w szpitalu na noc. To była jego najlepsza szansa, naprawdę wierzyłem, że z tego wyjdzie. W raporcie napisano nawet, że transfuzja się udała.

Próbując się czymś zająć i nie tracić nadziei, około drugiej w nocy zacząłem składać model kościoła — nie mogłem zasnąć. Kilka godzin później, około siódmej rano, zacząłem sprzątać, potem zrobiłem zakupy i wróciłem do domu. Położyłem się dopiero około jedenastej, po całej nieprzespanej nocy.

Około południa zadzwonił telefon. Weterynarz powiedział, że wystąpiły komplikacje. Byłem przerażony. Niedługo potem zadzwonili ponownie — serce Bafika przestało bić i nie udało się go uratować. 💔